برای دخترم که دنیای من است

...

...

دخترم تو بغلی شدی حسابی هر کار میکنم بغلت نکنم تو گریه میکنی و من طاقت گریت رو ندارم .... حرف میزنم باهات نگام میکنی و یه لبخند کوچیک میزنی و مثل یه بچه گربه ملوس صدا در میاری و دلم رو اب میکنی احساس میکنم خیلی میفهمی وقتی باهات حرف میزنم تو هم انگار با حرف زدن نیازت رو میگی نه با گریه ... دیگه دارم کم کم میفهمم واسه چی گریه میکنی و چی میخوای وقتی خوابت میاد چشات رو میمالی و غر میزنی  دلم میخواد زودتر بزرگ شی و روز به روز کارای جدید بکنی و دلم رو اب کنی ...

مدت ها بود استرس واکسنت رو داشتنم مخصوصا وقتی پست های دوستام تو نی نی سایت رو میخوندم  استرسم  زیاد تر میشد26 تیر باید واکسن میزدی ولی چون افطاری دعوت بودیم از ترس اینکه اذیت شی نبردمت. بالاخره شنبه شد و روز 29 تیر با بابایی رفتیم بهداشت ....وای چقدر سخت بود وقتی دوتا پات رو دوتا پرستارای بهداشت گرفته بودن و تو گریه ای کردی که تا اون روز ازت نشنیده بودم یه جوری گریه میکردی که دلم برات خیلی سوخت من روم رو کردم اونور چون اصلا دلم نیومد ببینم به پات واکسن میزنن ولی بابایی دستات رو گرفته بود و  قربون صدقت میرفت تو هم زل زده بودی تو چشاش و با گربه انگار التماس میکردی که بسته .............. من قبلش بهت استامینوفن دادم وقتی اومدیم ...

اعتراف میکنم که قشنگترین لحظه زندگیم به دنیا اومدن  تو بود و شنیدن صدای تو.... اعتراف میکنم لذت بخش ترین لحظه زندگیم اومدن از اتاق عمل ودیدن خانواده پدرت به خصوص دیدن  عموحمید با اون دست گل قشنگ تو دستش بود که از خوشحالی اشک تو چشمام نشست.. اعتراف میکنم که عاشق توو پدرت هستم ولی تا به حال نتونستم این عشق رو به پدرت نشون بدم اعتراف میکنم که خودم روتو دلدردات مقصر میدونم چون تو شیر من رو میخوری عزیزم.. اعتراف میکنم که گاهی خیلی خسته میشم و برای تنهایی هام دلم تنگ میشه ولی وقتی در حال شیر خوردن به چشام زل میزنی و میخندی و دهانت رو باز میکنی تا با زبون بی زبونی باهام حرف بزنی همه خستگی یادم میره .. اعتراف میکنم که گاهی ناشکری...